Tout va bien!

Mijn vakantie heb ik nog even voortgezet en er lijkt geen einde aan te komen.
's Ochtends wordt het langzaam licht in mijn kamer en als het helemaal licht is gaan de vogels fluiten. Dit is mijn wake up light en herinnerd mij eraan dat ik ook nog moet werken.Ik spring mijn bed uit, doe de ramen open en de warmte komt me tegemoet. Snel onder de douche en ontbijten op het balkon. De bakker beneden kent onder tussen mijn werktijden en zegt me elke ochtend vrolijk gedaan. Bonjour mademoiselle, bonjournée. Zo begint mijn dag in Frankrijk. Als ik 's avonds thuis kom en hem in mijn haast vergeet gedag te zeggen roept hij me terug en vraagt of ik soms te hard gewerkt heb.

Het lijkt wel of hier een chronische hitte golf heerst. De afgelopen 2 weken komt de tempratuur niet beneden de 35 graden.
Wat ben ik nu blij met de airco want anders zou ik niet eens een poging doen om te slapen. Vorige week mijn huis niet veel gezien, het is dat mijn bed er staat. Na het werk steeds gelijk de stad in. Door het internationale gezelschap en de vele exchanges is er altijd wat te doen. Het gevoel dat ik had toen ik aan het backpacken was en zoveel mensen ontmoeten heb ik hier ook weer een beetje. Vrijdag stond het wijnfeest natuurlijk weer in de agenda. Om half 9 hadden we afgesproken. Iedereen was er weer. Na 1 wijntje stonden Linda en ik opeens midden in een groep Australiers en Amerikanen, ze waren met nog meer vrienden en vroegen of we bij hun in het gras kwamen zitten. Ja ach waarom ook niet. Ik vertelde aan de Australier dat ik een jaar in Australie was geweest. Hij was nogal verbaads dat ik bijna elke straat in Sydney kende. Toen ik vertelde dat ik verslaafd was aan Tim Tams, de Coles beter vond dan de Woolworths, Westpac mijn bank was en ik gewerkt had bij de Australien post kon hij niet meer stoppen met lachen. Kortom het was een gezellige avond. Ook weer laat thuis natuurlijk, maar de 5 min naar mijn appartement zijn nog steeds maar 5 minuten.

De andere ochtend natuurlijk weer eerst ontbijt op mijn balkon, het uitzicht op de begraafplaats begint te wennen. Vraag me of het nog steeds in gebruik is want het is er maar een dooie boel.
Om kwart voor 12 had ik afgespreken met Linda, Corina en Tim. Weer een toeristish tripje. Dit keer met de bus naar Pezenas. Dit was nog een hele opgave want de tram reed niet naar het eindpunt waardoor we een stuk met de bus moesten. File...Normaal wacht je als je niet verder kan rijden maar deze buschauffeur had bedacht dat je best heel weinig gas kan geven waardoor de hele bus veranderde in een powerplate. Voor degene die niet weten wat dit is...je wordt heel langszaam door elkaar geschud. Toen we de bus uitkwamen had iedereen een andere kleur voornamelijk groen of geel of gewoon helemaal wit. Behoorlijk misselijk konden we gelijk overstappen op de bus met airco en comfortabele stoelen naar Pezenas. Pezenas is echt een typisch Frans dorpje. Allemaal kleine straatjes en vooral veel gezelligheid. Onze Duitse en Amerikaanse collega's zijn hier maar voor een paar weken dus wilde overal foto's van maken. Na een paar uur lopen en foto's maken van alle onzinnige dingen wilde Linda en ik wel wat drinken en even in de schaduw zitten. De diehards gingen nog even door. Om 18h00 hadden we alles gezien en was het tijd om terug te gaan. Helaas is het schoolvakantie hier dus moesten we nog een uurtje wachten op de bus. Om 9 uur waren we weer terug in Montpellier. Ook ' vakantie ' kan best vermoeiend zijn.
Zondag naar het strand. Het was bloedheet dus we waren niet de enige. Vanaf mijn plek kon ik van Palavas tot aan Grande Motte kijken, maar vraag me dan toch af waarom die Fransen dan toch hun handdoek tegen die van jou aan moeten leggen. Het is niet alleen nog warmer het ziet er ook nog eens uit als een kolonie zeeleeuwen, iedereen schreeuwt, rent en rolt door elkaar. Toen we een paar uur later de kolonie verlieten waren we verbaasd dat er nog zoveel meer ruimte was en iedereen dan toch bijna opelkaar gaat liggen.

De rest van de week was rustig. Heb me voornamelijk bezig houden met op het teras zitten, films kijken en koken voor mijn gasten. Gister de hele avond op het balkon gezeten met Tim en Linda. Ik had gekookt, wat in mijn inimini keuken nog een hele klus is. Ik heb 2 pitten waarvan je er maar 1 kan gebruiken omdat de koelkast anders langszaam wegsmelt. Als dat nog niet genoeg is stop de elektriciteit er om de 2 min mee zodat je ongeveer 15 keer naar de gang moet lopen om het weer aan te zetten. En het ergste komt nog. Ik had alles zelf gemaakt, vers, hakken, snijden, zwoegen, zweten en toen vroeg de Amerikaan waar je deze diepvrieszakken kan komen.......Beetje jammer!

Bijna alles is nu klaar in mijn huisje. Alleen dacht de wc daar anders over. Die is er even mee gestopt. Je kan er nog wel op zitten alhoewel de bril los zitten dus het is niet geheel zonder risico. Hij spoelt alleen niet meer door. Woon nu dus in een soort camping huis, ga niet met de wc-rol maar met een emmer water naar de wc. Ik dacht dat dit 1 dag zou duren en het dan wel gemaakt zou zijn. Helaas dit is Zuid-Frankrijk. Het duurt al bijna een week. Maandag komen ze kijken of het gemaakt kan worden en hoeveel dat gaat kosten, dan beslist de huurder of het gemaakt wordt....OF het gemaakt wordt???????????? Bonjour!!!!!!!!!!! Maar ok ik heb me erbij neergelegd en mijn rode emmer is een goeie vriend van me geworden. Linda heeft al 2 weken geen warm water dus zo heeft iedereen hier iets.

Vanavond weer naar het wijnfeest voor morgen en zondag heb ik met de amerikaan, Linda en een vriend van Linda een auto gehuurd. Weer tijd voor een roadtrip!! Pfffff wat is het goede leven toch vermoeiend!!

Fijn weekend allemaal.

A bientot.